Even heel kort voor wie het niet helemaal weet:
Raven heb ik het langst, 14 jaar nu, ze is onlangs 20 geworden en hoewel je aan haar beweging wel kunt merken dat ze ouder wordt, werkt ze nog steeds graag en goed; heerlijke pony, wil altijd, in de bak kan een kind haar sturen, buiten is ze (steeds minder) soms schrikkerig en nerveus, maar tegenwoordig heel hanteerbaar.
Flynn is haar dochter van 7, superlief en braaf, ontzettend makkelijk, maar heeft helaas wel veel problemen gehad met haar hoeven en andere dingen, heel stoer en schrikt nergens van.
Bibi van 9 kwam ooit bij me als 'moeilijke' pony, (toen was ze 3) maar intussen kunnen we met elkaar lezen en schrijven, al zal ik haar echt niet 'makkelijk' noemen is ze wel een wereldpony.
Gipsy (ook 9) is bij ons te gast, inmiddels al meer dan een jaar, was nog erg groen, maar heeft heel veel bijgeleerd en gaat nog elke dag vooruit. Waanzinnig lief en beleefd, kinderen van 7 gaan op haar mee naar buiten. Nergens bang voor (nou ja, bijna) en heerlijke buitenpony.
Vandaag zo'n dag dat je alleen maar heel erg blij kunt zijn met zulke gave pony's. Wel heen en weerig dagje ook. Vanmorgen les gegeven met Raven aan iemand die best bang is, maar daar sleept Rave haar wel doorheen. Altijd leuk om te zien hoe iemand in een klein uurtje tijd zoveel meer vertrouwen krijgt. Daarna nog even zelf met haar (Rave) gereden, de slalom stond er toch nog, dat was lachen. Raven vindt het namelijk zo leuk om die in galop te doen, dat ook als je het niet vraagt, ze vol vuur afwendt om 'm te nemen.
Ik krijg dan geheid de slappe lach en dan gaat ze helemaal haar best doen. Ach als je elkaar al zo lang kent en je relatie is zo bevestigd, dan kun je ook best je pony af en toe gewoon maar wat laten doen. terug om te lunchen en wat te werken.
Daarna een heerlijke buitenrit gemaakt met Gipsy en een vriendin op Indra (ook Connemara). Lekker gegaloppeerd en een stukje heuveltraining op een dijkje meegenomen. Opvallend hoe veel ruimer en makkelijker ze loopt dan een paar maanden geleden. En altijd een feest om haar te rijden, je hoeft echt nooit 1 seconde bang te zijn dat je de controle kwijt bent of dat ze iets geks doet. Puur ontspanning.
En daarna, jippie, jippie, op Flynn gereden. Ze heeft bijna drie maanden stil gestaan vanwege hoefbevangenheid en daarna een hoefzweer en dat gezellige incident waarbij ze over de deur wilde klimmen... maar eergisteren wilde ze zo graag, dat ik het er maar op gewaagd heb. 5 minuutjes, en wat was dat geweldig. Ondanks haar ietwat woeste "IK WIL OOK!" in de wei was ze superbraaf, geen stap verkeerd, laat staan een bok of iets. Vandaag dus voor de derde keer, nu ongeveer acht minuten (we bouwen het heeeeeeeeeel langzaam op) en weer helemaal in de wolken. Ongelofelijk hoe braaf die pony is.
En maar briesen, oortjes erop, kijk, ik mag weer, ik kan weer... Snel weer naar huis om te eten, en daarna weer terug, nu voor een springles met Bibi. Eerste keer in tijden, ze had behalve nu en dan een boomstammetje onderweg ofzo, al een jaar niet gesprongen, maar ging overal overheen - en ik ook! Het grappige is dat we les hadden van iemand met wie ik ooit lang geleden les had met Rave, en waar we toen snel mee gestopt zijn omdat het niet erg klikte; hij flipte bijna omdat ik rechts opsteeg (ik ging mijn westernbeugels vanaf de grond korter maken en als je dan toch rechts staat... wat zal je dan omlopen?). Was ook het eerste wat hij nu zei: jou herinner ik me nog omdat je van de verkeerde kant opsteeg...
Ach, ook een manier om indruk te maken.
En nu reed ik dus zonder bit. Ja, zei hij, ik ben nog van de generatie die daar toch wat aan moet wennen.
(Volgens mij zijn we even oud, maar ok ). Hij liet ons dus eerst een paar oefeningetjes doen om te zien of ik wel echt kon sturen en de gangen onder controle had. Ik denk wel dat we goedgekeurd zijn. Bibi deed het echt zoooo goed en braaf. Altijd trouwens, terugnemen is nooit een probleem, sturen ook niet. Ze wil wel eens harder dan ik, maar afgezien van het feit dat ze voortdurend laat weten het er niet mee eens te zijn, luistert ze wel naar me. Dat is Bibi. Maar, waarom ik toch graag les van deze man wil: hij werkt heel erg aan de techniek van het springen, de hindernissen zelf stelden niks voor, 40-50 cm, maar juist het sturen en goed voor de hindernis gaan brengen en zo wil ik aan werken, en dat kan ik van hem leren. allerlei lijntjes gereden en na een oxertje van 60 cm vond ik dat het wel genoeg was voor ons. het leuke van met Bibi springen is dat ze alles springt. Geen haar op haar lijf die eraan denkt te weigeren en erlangs schieten komt al helemaal niet in haar op; zelfs met relatief los teugeltje doet ze alles. Zonder bit.
En dat geeft mij dan weer heel veel vertrouwen, want ik vind springen nog steeds best eng, maar ook zooooo leuk!! Dus weer een fijne stap gedaan!! Helemaal happy.
Trouwens, wat ik dan zelf wel geleerd heb ondertussen: ik ga niet in discussie over zoiets als zonder bit rijden. Ik denk alleen maar: kijk en oordeel zelf. Ik heb gewoon zoveel vertrouwen in mijn pony's, ik ben zo blij met wat ze kunnen en doen en hoe ze zijn, dat het me echt niet meer uitmaakt wat iemand anders daar over denkt. Dat is toch wel even anders dan toen ik ooit met Raven leste, en dat rechts opstijgen een best vervelend incidentje werd. Ouder worden heeft ook zo z'n voordelen.
Zo, dat is een lang verhaal geworden...
.
Jammer dat het zo ver weg is, anders had ik het echt gedaan hoor. Heerlijk om zo'n enthousiast verhaal te lezen. Toch wel grappig dat de man waar ik de crossles gevolgd heb, die over de 60 is, veel opener klinkt voor bitloos als deze meneer. Gemiste kans voor die meneer. Ben ook benieuwd hoe lang het duurt dat hij het vertrouwt bij jullie