Hoewel ik hier al een tijd geen berichten meer plaats (moet hiervoor steeds de privacy-instellingen van mijn computer wijzigen), lees ik nog wel regelmatig mee. In het verleden heb ik hier verhalen verteld over De Bink. Met spijt in mijn hart nu dan de mededeling dat ik mijn maatje 15 februari heb laten inslapen. Hij was na een vervelende valpartij op het asfalt zo'n kleine 2 jaar geleden met pensioen gegaan. Hij was tot een half jaar geleden uitermate vrolijk en kwiek, voelde zich prima in zijn kudde en had lol in zijn leven. Vanaf september werd hij wat down en kwam een paar keer na het rollen slechts met veel moeite en inspanning overeind . Ook had hij veel jeuk, waar na allerlei onderzoeken geen oorzaak voor gevonden werd. Uit de bloedtest kwam wel aan het licht dat hij Syndroom van Cushing had (nog zonder vachtveranderingen). Met pergolide knapte hij heel aardig op, maar deze winter kreeg hij meer en meer last van arthorse. Helaas reageerde hij niet goed op pijnstilling. Op die ijzeldag van 14 februari is hij uitgegleden op de stenen en kregen we hem slechts met heel veel moeite weer overeind. Op dat moment heb ik besloten hem in alle rust te laten gaan en niet te wachten op die onvermijdelijke noodsituatie waarin hij wellicht met veel pijn en stress zou doodgaan.
Vrijdag 15 februari (gelukkig een mooie droge dag) is hij 's middags temidden van zijn kudde met hulp van de dierenarts heel kalm en rustig ingeslapen.
Hij zou deze zomer 28 jaar geworden zijn, waarvan we er 27 jaar gezamenlijk hebben doorgebracht.
Het was een lastpak, maar het was wel mijn eigen leuke, mooie lastpak...
Deze foto's van De Bink (officieel Springtime of the River) zijn gemaakt op de dag van zijn dood.
