eerst denken dan doen-ponys!

[jet]

in een ander topic kwam dit ter sprake: eerst denken en dan doen door o'kay van wilma, of ik dit ook herkende als 'baas' van een zonnehoeve pony uit t natuurgebied....
daar kan ik volmondig JA op antwoorden!

moony is nog nooit (al 16 jaar!) echt geschrokken van iets, ze zal eerst even kijken of t onderwerp wel al die drukte waard is....dat maakt haar de ideale kinderpony, lekker voorwaards, niet bang en de rest kan aan de race gaan, zij doet dat niet (als ze merkt dat de ruiter niet wil, anders is t heerlijk een sprintje )

ze is vooral vindingrijk in het bereiken van eten, ze is wel eens tussen kinderfietsen, grasmaaiers en skelters teruggevonden met haar neus in de bixvoorraad hele schuurtje zat vol met haar erbij, er restte cora niets anders dan haar van buiten streng toe te spreken
madam keek om:"shit, betrapt!" neemt nog een hap en komt keurig achteruit, over, tussen en langs de fietsen etc de schuur uit, kijkt cora aan en loopt rustig kauwend terug naar haar stal

ze regelt t wel even....maar schrikken? zonde van je energie toch?

ze kan in een speelse bui wel "schrikken" maar dat is een spelletje van haar

[wilma]

Jet,

Ik schreef al dat O'Kay, die de eerste 4 jaar van haar leven in het natuurgebied heeft door gebracht, altijd eerst de boel bekijkt en dan pas reageert. Volgens de boekjes zou dit geen normaal gedrag voor een proodier moeten zijn. Immers: beter eerst voor de zekerheid vluchten en dan van een afstandje de boel observeren en analyseren. Nu zijn er in Flevoland natuurlijk geen wolven, beren, tijgers en ander spul met grote tanden. Maar de vluchtreflex hoort toch zo diep evolutionair verankerd te zitten dat een pony/paard daar niet gemakkelijk van loskomt.
O'Kay schrikt dus écht nooit (ze ziet wel alles en bekijkt het nauwlettend, maar ze schrikt niet!). Jouw Moony, met dezelfde achtergrond, doet dat dus óók niet. Blijft de vraag: is de kuddecultuur in dat natuurgebied zo dat paarden tot 'moedige' paarden opgevoed worden? Zit het 'm in het feit dat het gros van de dieren een scheut nuchter ponybloed heeft? Of hebben wij gewoon uitzonderingen getroffen?


Ik ben érg benieuwd wat de ervaringen zijn van eigenaren van andere Zonnehoeve-pony's. Zijn die van jullie ook opvallend veel minder schrikkerig dan andere paarden? En op welke leeftijd zijn ze uit de kudde gehaald? Wellicht maakt dat ook nog uit. O'Kay heeft bij mij op het erf een veulen gekregen, een hengstje dat wij Jochie gedoopt hebben. Als je het nu over heet en schrikkerig hebt, dan was dat prototype. We hebben hem hier halster- en verkeersmak gemaakt, maar och och wat hebben we onze handen vol aan 'm gehad. En let wel: dat is dus een kind van de nuchtere O'Kay. Jochie is als veulen van 7 maanden terug gegaan naar de Zonnehoeve en is daar het natuurgebied ingegaan. Eigenlijk zouden we dus moeten achterhalen of hij nu nog zo snel van slag is of dat hij inmiddels ook bomvast is geworden.
(Zijn officiële naam is trouwens Baco van de Zonnehoeve, wie weet kent iemand hem nu als twenter)

Nog een prettige eigenschap die denk ik alle pony's hebben die in de juiste kudde zijn opgegroeid:
O'Kay duwt nooit, gaat je nooit voorbij, gaat op een minieme vingerbeweging terug en opzij. Als ik voor de groep pony's uitloop naar een nieuw stuk weiland liep vroeger de hele meute bokkend en klierend om me heen te huppelen. Nu loopt O'Kay 1 meter achter mij en de rest haalt het niet in hun hoofd om haar en mij in te halen. Want in mijn afwezigheid is zij absoluut degene die bepaalt hoe, wat, waar en wanneer iets gebeurt. Alleen als ik er ben wordt ze direct een volgzaam watje! Herkenbaar?

[Isabelle]

Hoi Jet,

dat niet schrikachtige en het even afwachten en kijken is voor mij de meest waardevolle eigenschap van een connemara die hem zo belangrijk anders maakt dan andere pony's. Volgens mij hebben de meeste connemara's dat en niet alleen die die van de Zonnehoeve uit het natuurgebied komen. Deze eigenschap is er door de natuurlijke selectie in Ierland ingekomen. De omgeving daar met alle stenen, kloven en moeras is voor een pony die wegrent of wegspringt als hij ergens van schrikt funest. Als connemara's echt schrikken doen ze dat vaak op de plaats, je voelt ze meer in elkaar duiken dan wegspringen. Heerlijk toch!! Ik geniet er elke dag van.

groetjes Isabelle

[Edith]

Ik ben bang dat Raven het handboek Connemara-gedrag niet gelezen heeft - die gaat bij voorkeeur eerst op de vlucht en kijkt daarna nog wel eens of het nodig was. Zij is opgegroeid in een gemengde vaste kudde rondom de plek waar ze geboren is, aan huis, open Groninger landschap, weinig tot geen ervaring buiten het erf tot haar vijfde (zover ik weet! Nooit specifiek naar gevraagd). Wel typisch Connemara: ze was van begin af aan heel behendig in de duinen, haalde de raarste toeren uit zonder haar evenwicht en (meestal) zonder mij te verliezen. Sprong zo met vier benen tegelijk op een halve meter verhoging naast het uitgesleten pad. Want aan de andere kant lag een verdacht boomblad...
Bij Flynn, Bibi en Tara herken ik wel dat eerst kijken en dan pas beslissen of iets eng is. Tara is vrijwel nergens bang voor, Flynn kan wel terugdeinzen voor bv omgezaagde boomstammen, maar is beslist niet vluchterig en Bibi zit daar een beetje tussenin, vind sommige dingen wel echt eng, (stromend water bv) maar vlucht ook niet. En andere dingen (varen op een pont ofzo) vind ze dan weer helemaal niet eng. Gaat wel mee als anderen ervan door gaan, maar laat zich dan (met moeite) wel terugnemen.
Ik denk dat het opgroeien "in het wild" wel zeker voordelen heeft, maar bij huis weer andere. Ik wilde Flynn deels laten opgroeien in een begrazing, maar ik vond haar veel te leuk om zo'n tijd weg te brengen dus dat is aan haar neus voorbij gegaan... ze is opgegroeid met veel aandacht en "training". Bibi is bij Inez opgegroeid, altijd in een kudde, maar geen begrazing.

Wat natuurlijk ook altijd meespeelt is hoe je er als ruiter of begeleider mee omgaat... Het is best te doen om een bomvast paard schrikachtig te krijgen, omgekeerd is een stuk moeilijker!

[Oona]

Ik kan niet zeggen dat eamonn ooit al gevlucht is voor enge dingen.
Alleen voor tractors en vrachtwagens maar dta vind ik anders.
Als hij enge dingen hoort of ziet dan staat die stokstijf stil tot hij het oke vind.
Af en toe een schijnbeweging die kan er al wel is in zitten.

[wilma]

Hoi Isabelle,

Ik denk dat je gelijk hebt dat connemara's, net zoals de meeste oorspronkelijke ponyrassen, koel in hun hoofd zijn.
Maar er zijn er toch ook heel wat die liever het zekere voor het onzekere nemen. Ik heb ruim 40 jaar ervaring met paarden en vooral pony's (new foresters) en bij O'Kay en kennelijk ook bij Moony zit er toch iets anders bij. Zoals O'Kay reageert op onverwachte zaken ben ik niet eerder tegen gekomen. Ze is autonoom en vertrouwt uitsluitend op haar eigen oordeel. Ze let absoluut niet op wat andere paarden doen en op zo'n kijkmoment maakt het ook niet uit wat ik uitstraal. Het is niet een vorm van schouderophalend negeren (misschien komt dat nog, ze is nog niet zo bewoonde wereldwijs), maar het is echt analyseren en vervolgens opslaan op de harde schijf.'t Klinkt een beetje vaag, dat realiseer ik me en ik kan er ook nog niet zo goed vat op krijgen. Ach...ik moet gewoon nog even doorstuderen op die pony...


Edith,
Opgroeien in het natuurgebied heeft volgens mij absoluut voordelen. Ik heb ook heel bewust gekozen voor een pony van de Zonnehoeve.
Maar elk voordeel hep z'n nadeel...O'Kay heeft zeker een achterstand in de omgang met mensen. Tot op de dag van vandaag is ze op haar hoede als iemand anders dan ik haar benadert of aanraakt. Iets te grote bewegingen en ze is weg. Je kunt eigenlijk nooit iets op de automatische piloot bij haar doen, je moet je voortdurend realiseren dat zij de kleinste dingetjes oppikt. 't Houdt je bepaald scherp én het maakt dat onze verhouding vooral gebaseerd is op wederzijds respect. Met De Bink ben ik echt vriendjes, maar voor O'Kay ben ik vooral de kuddeleider waarmee je rustig zaken overlegt...

Ik m'n pony's vermenselijken? Hoe kom je erbij...

Groet,
Wilma

[Edith]

Pony's vermenselijken doen we hier allemaal nooit, toch?

Ik zou best graag eens met een begrazingspony willen werken, lijkt me heel erg leerzaam, idd omdat ze veel meer vanuit paardenverstand reageren en weinig ervaring met mensen hebben. Ik heb altijd bewondering gehad voor Bibi's onafhankelijkheid, dat stukje 'wilde pony' in haar, wat nog af en toe boven komt en best moeilijk is om mee om te gaan, maar zo puur. kan me zo voorstellen dat dat bij begrazers nog veel sterker is. En de terreinwijsheid van die pony's is natuurlijk enorm.
Bij mensen opgroeien heeft ook zeker z'n voordelen, als ze goed genoeg worden opgevoed; het kan ook dat een jonkie al leert dat ie mensen mee kan sleuren... zo'n Fjord hebben we op stal gehad, ik heb toen geholpen met beleren, dat viel niet mee...
Flynnetje is misschien wel een beetje verwend maar echt iedereen kan haar pakken, poetsen, berijden, ze vindt alle mensen leuk en lief (heeft vrijwel geen rottige dingen meegemaakt, op een enkel vee-arts dingetje na) niemand heeft ooit haar vertrouwen beschaamd. Maar ze is dus daardoor ook heel zelfverzekerd en soms wat drammerig, ze heeft er moeite mee als iets "moet" of "niet mag". Ze accepteert het wel, maar met een beetje een bokkepruik. En als je boos op haar wordt (gebeurt ook echt wel eens) dan wordt ze heel onzeker. Moeten we nog wat evenwicht in vinden.

Hier een plaatje van haar, gemaakt door Jolanda. Zo mooi lukt mij zelf dus niet ben er erg blij mee.
Dat kale stuk is in oktober geschoren en dat witte op haar gezicht was zwart bij geboorte, soort bakkebaardjes. Ze wordt eind april 5 jaar.

[jet]

mooie foto edith!
tja, wat ik bedoel kan ik heel moeilijk uitleggen...maar ik denk dat t een combinatie is van het ras (uitzonderingen daargelaten ), individu en opvoeding (omgeving en wat ze leren van hun moeder)
toch hoor ik het wel vaker over ponys van piet: wat eenkennig en heel zelfstandig, maar dol op hun "eigen mens".
ach en waar t ook door komt, ik heb een heerlijke pony, een vriendin die me vanuit mn stoel haar halster aan helpt doen...(soort "hulppony" )

of we er ooit echt achter zullen komen hoe het zit....het is iig fijn dat ze echt paard hebben kunnen zijn en dat dit geen nadelige gevolgen heeft voor de omgang met mensen is duidelijk. (dit bereik je ook in de wei, vind ik, als ze in een groep staan)

[wilma]

Hallo Edith,

Wat heeft Flynn een vriendelijk hoofd, leuk ook met die witte wimpers en die bakkebaardjes!
Ze toont best nog wat jong voor haar (bijna) 5 jaar. Onze jongste shet (inmiddels ook 5) heeft dat ook. Hoewel qua leeftijd toch echt niet meer heel piep, blijft hij de kleuter van de kudde en zo gedraagt hij zich ook. Echt zo'n blije huppel, waarvan de rest net iets teveel voor lief neemt. Is dat met Flynn in jouw groep ook zo? En kun je in het kuddepatroon herkennen dat zij nog steeds een beetje onder bescherming van haar moeder staat?



Hoi Jet,

Voor mij was de aanschaf van een Zonnehoeve-pony een hele bewuste keuze: er zijn ongetwijfeld méér goede opgroeiplekken, maar van de De Zonnehoeve-afstammelingen weet je in ieder geval zeker dat ze de eerste jaren volledig paard hebben kunnen zijn. Toch zou ik ze niet adviseren aan mensen die nog nooit eerder een paard hebben gehad. Je moet toch wel een béétje weten hoe paarden denken en doen om ze te laten wennen aan de mensenwereld. Maar als het klikt, heb je er inderdaad een leuk project én een gouden rijdier aan!

Heb jij op dit moment ook nog pony's? (uit je eerdere berichtje had ik namelijk begrepen dat Moony nu door een ander gereden werd).

[Edith]

Hallo Edith,

Wat heeft Flynn een vriendelijk hoofd, leuk ook met die witte wimpers en die bakkebaardjes!
Ze toont best nog wat jong voor haar (bijna) 5 jaar. Onze jongste shet (inmiddels ook 5) heeft dat ook. Hoewel qua leeftijd toch echt niet meer heel piep, blijft hij de kleuter van de kudde en zo gedraagt hij zich ook. Echt zo'n blije huppel, waarvan de rest net iets teveel voor lief neemt. Is dat met Flynn in jouw groep ook zo? En kun je in het kuddepatroon herkennen dat zij nog steeds een beetje onder bescherming van haar moeder staat?

Ja, wat een babyface heeft ze nog he? Qua massa begint ze nu wel wat volwassener te worden, maar ze blijft een beetje onze kleine meisje, ook omdat ze de kleinste is (1.46? ) Tot nu toe hebben we nog geen 'zwaar' werk met haar gedaan, in het begin maar 2 x in de week tien minuten ofzo, en nu een paar keer in de week een buitenritje of in de bak. Maar voor het echte werk van dressuur of duinritten vind ik haar nog steeds te jeugdig, dus dat is mondjesmaat.
Vindt ze zelf niet hoor, ze vindt zichzelf heel wat. Liep met drie jaar al de lakens uit te delen in de kudde, althans dat probeerde ze
Ze is opgegroeid bij ons, in de zomer met een paar oudere merries en nieuwe veulens, in de winter met een groepje onder de drie, 24/7 buiten, met schuilstal. Ze is iets vroeger afgespeend dan ik had gewild (5,5 maanden) omdat Raven een peesblessure had. Ergens in die eerste winter moest haar medeveulen een dagje weg, en ze stonden toen met z'n tweetjes. Dus toen hebben we Raven er als oppas even bijgezet... dat was echt een stomme fout. Ze waren meteen weer samen, Flynn heeft denk ik ook weer gedronken, en toen het andere veulen terug kwam hebben ze heel veel moeite gehad om Raven te vangen... (ik was er niet bij, woonde nog in A'dam). Ik denk dat dat voor allebei slecht is geweest. De keer daarop dat ik ze samen zette, een paar maanden later, heeft Raven alleen maar Flynn rondgejaagd tot ik het niet meer aan kon zien, happy reunion was er niet meer bij.

Op haar derde is ze de kudde in gegaan. Binnen 5 minuten had ze Bibi ontdekt en een week lang liepen ze zij aan zij. haha, een keer kwam er een beetje pesterig paard terug van een rit en die liep recht op Bibi af, effe opjagen. Flynn zag het, kwam aanstormen om haar vriendin te beschermen. paard wist niet wat 'm overkwam dat was 'm nog niet eerder overkomen.
Een week later moest Bibi weg, die was toen verkocht, dus dat was heel sneu voor Flynn. (en mij, ook ) maar twee manden later was ze dus weer terug en sindsdien zijn ze hartsvriendinnen. Altijd samen. Toen Bibi zo gewond raakte, heeft Flynn dat (denk ik) aangevoeld, die was nog thuis en heeft vreslijk gescheurd in de paddock. Was de volgende dag ziek, hoge koorts, heel zielig. En dus Bibi gewond en Raven kreupel, heb niet veel geslapen in die tijd...

Inmiddels hebben ze dus vooral samen een positie in de kudde, echt als blok. Ze hebben zelfs een halve winter samen in een Shire-box gestaan, ('s nachts dan) maar die ruimte was net te klein en Bibi mocht alleen nog maar tegen de muur staan en toen heb ik ze elk hun eigen box gegeven.
Als Bibi weg is, gaat Flynn weleens bij Raven staan, en ze weten gerust nog wel dat ze moeder en dochter zijn, maar wat dat precies betekent is onduidelijk, in elk geval niet dat Raven haar beschermd. Ze zitten meer op elkaar te vitten. En buiten vindt Raven het vaak fijner om Flynn voor te laten gaan...
En Flynn is ook al niet meer de jongste, er zijn wat jongere paarden bijgekomen. (Er staan in totaal ongeveer 30 paarden/pony's in twee groepen).
Raven is een soort van de passieve leider in de kudde, wel vrij hoog, maar niet degene die de beslissingen neemt. Flynn is meer de doerak, kan best wat stoken, (samen met Bibi recht op een slaperig groepje afrennen) maar zal niet gaan jagen. Ik denk dat zij uiteindelijk wel redelijk hoog in de hiërarchie komt. En ze blijft de grote Bibi-beschermer. Haha, herinner me er nog één van het voorjaar, op de wei. Flynn lag en Bibi waakte. Tot er een vervelend element kwam storen, maar denk maar niet dat Bibi die wegstuurde: nee, Flynn moest opstaan om hem weg te jagen...

... ik moet toch maar weer eens verder met mijn boek over de pony's... heb zoveel verhalen...