Renee

[LittleLady]

Hejj,
Ik ben hier al een paar dagen aan het rondstruinen op dit forum en vind het erg leuk!!
Ik dacht laat ik mezelf nog maar is "even" voorstellen (al kan dat "even" bij mij nogal uit de hand lopen ), mijn pony staat al uitgebreid voorgesteld in haar eigen topic genaamd: Lady Bright Star (bij het deel over de connemara) dat mijn meisje nog is een eigen topic zou hebben op i'net

Over mij...
Ik ben dus Renee, ik ben 21 jaar en woon in Zeist (bij utrecht). Op het moment studeer ik, ik zit in het 3e jaar van de HBO studie 'Voeding en Dietetiek'. IK studeer dit in Nijmegen. Ik woon niet in nijmegen maar gwoon thuis, lekker dicht bij de paardjes wantja ik kan geen dag zonder . Paarden staan niet aan huis maar op een pensionstalling. Verder heb ik ADHD wat nogal eens wat problemen oplevert en waardoor studeren ook niet altijd even makkelijk en soepel gaat dus het lijkt alsof ik nog maar 1 jaartje hoef te studeren maar dat valt een beetje tegen Maar als iemand vragen heeft over voeding of diëten mag dat altijd!

Ik rij paard vanaf dat ik 9 ben. Mijn moeder is helemaal opgegroeit met paardrijden en eigen paarden. Mijn zus heeft dit overgenomen en ging op haar 11e jaar op paardrijden. Ik gaf toen om heel eerlijk te zijn helemaal niks om paarden, ik vond het maar stom! Ik vond turnen veel leuker, dat was toen ook helemaal mijn ding al vanaf mijn 6e (eigk al vanaf toen ik 1 week was ) En pff op paarden rijden was maar dom, ik wilde liever een koe!! Dan zou ik die koe wel africhten en daarop gaan rijden!!!
Maar nadat ik toch regelmatig mee ging naar de manege vond ik het wel heeel erg leuk en zag ik dat het toch wel meer was dan 'een beetje zitten op zo'n beest'. Al met al een jaar later was ik helemaal om en wilde ik ook op paardrijden!
Ik ben begonnen op een manege. Daar reed ik 1x per week en mijn zus ook. Mijn moeder ging altijd mee en werd ook weer steeds enthousaister en wilde ook weer rijden, maar niet op zo'n manege! Plus dat 3 mensen op een manege voor 1x in de week rijden nog duurder was dan 1 eigen pony.
Toen ik 11 was kregen we onze connemara Lady bright star, die we toen met 3en deelde. Dat werd al gauw te weinig en kregen we er nog een haflinger bij genaamd Matador (of wel Dorus). Lady hebben we nu 10 jaar en dorus 8.
Ik ben nooit een natuurtalentje geweest ofzo (maar kan best aardig rijden als zeg ik het zelf), maar vind het gewoon wel heeeeeeeeerlijk om met paarden (en eigk ook andere dieren) om te gaan.
Ik zou ook echt nooit nooit nooit meer zonder mijn paarden kunnen, het klinkt misschien stom voor sommige maar ik zie mijn paarden, en dan vooral Lady, echt als mijn aller aller beste en liefste vriendinnetje!!! Ik zou NOOOIT meer zonder haar kunnen. Ze is echt zo ontzettend lief en betekend echt alles voor me. Ik sta dan ook altijd voor haar klaar maar andersom ook. Daarom hou ik zo van dieren (en in het bijzonder lady) ze staan altijd voor je klaar, ze luisteren naar je zonder een mening klaar te hebben en je kan heerlijk bij ze uithuilen en dat al 10 jaar lang. Ze is echt mijn steun en toeverlaat in het leven.
Verder ben ik wel heel fanatiek met mijn paarden, ik ga er elke dag heen en rij ook eigk elke dag (of wandel of stapdagje ofzo). Ik heb nooit wedstrijden gereden (0p enkele 'onderlinge' wedstrijdjes op stal na), opzich wilde ik dit wel maar het mocht niet van mijn ouders omdat ik daar o.a. door mijn adhd nogal 'opgefokt/extreem/druk/fanatiek/enthousiast...' kan zijn (en dan staat over ook nog is een TE voor ) en dat te veel spanning zou opleveren en daar niemand gelukkiger van zou worden, ook lady niet. Vroeger vond ik dit wel is jammer maar uiteindelijk ben ik blij dat ze deze keuze gemaakt hebben door het te 'verbieden' omdat ik denk dat ik anders niet zo vol liefde meer met mijn paarden om had kunnen gaan nu.

Verder heb ik nog een hondje genaamd Sarah. Ze is een bruine duitste staande langhaar van 4 jaar en ook ontzettend lief. Ze kan jammer genoeg niet mee naar de paarden omdat op die stalling vervelende waakhonden zijn. Maar als we naar het bos gaan wandelt ze gezellig mee Maar ze moet wel altijd voorop want ZIJ is de leider

En das het hondje Sarah

Ik met Lady

De haflinger Dorus

Die enkele keer dat ik dus is een wedstrijdje gereden heb (en schandalig weinig foto's heb waarop ik op Dorus zit) en werd 2e op Dorus en streed tegen tegen een aantal andere, waaronder mezelf op Lady. Op lady had ik me suf getraind, op dorus reed ik nooit en daar deed ik alleen op mee omdat mijn zus geen zin had en ik het zielig vond als dorus nie mee mocht doen. Op dorus dus 2e en op lady 6e !! wat had ik daar de pest in Maar ook van lady nog net een beker

En dit is ik!

lady's aandeel van foto's is hier wat beperkt maar dat omdat deze al te zien zijn in haar eigen topic
En verder nog over mij....
Ik ben altijd nogal lang van stof

[Edith]

hihi, leuk Renée! En ik ben ook altijd lang van stof dus ik vind het wel gezellig. Schrijven we lekker het hele forum vol
trouwens, ken jij de NVVR? Dat is een club voor mensen die voornamelijk buitenrijden en helemaal gek zijn van hun paard of pony (Errug veel volwassenen met pony's of ponymaat paarden)
Leek me zomaar dat je er ook wel tussen zou passen. We organiseren ritten en weekenden en hebben een prachtblad (al zeg ik het zelf; ben daar hoofdredacteur van ) genaamd VrijRuiter.

Via http://www.nvvr.info kun je meer lezen en als je interesse hebt een proefpakketje aanvragen. Via mij mag ook, dan moet je even een pb sturen met je naam en adres. Geldt natuurlijk voor iedereen!

groetjes, Edith

[LittleLady]

hé, nee ik ken dat niet.
maar ik per toeval had ik net wel is gekeken wie jij eigk bent via dit onderdeel van het forum dan ook en ben op je site terecht gekomen.
En ik vond het wel erg leuk om te zien wat je allemaal doet, en ook dat inrijden en aanpakken van probleempaarden. Jeetje gaaf hoor!!!!! ik zou daar best is meer over willen horen.
Ik sta op een stalling en die gene daar rijdt ook paarden in maar als ik zie hoe dat er soms aan toe gaat dan zet ik daar wel mijn vraagtekens bij, zeker als ik lees hoe jij met paarden omgaat!!
Ik ga zeker is op die site kijken

[Pamela]

Hoi Renee, wat kan je leuk over jezelf vertellen. grappig ik ben in Zeist geboren, woon nu al weer 28 jaar in Drenthe. ben ook lid van de NVVR, die zijn gelukkig ook allemaal wat lang van stof als ze over hun paarden praten. leuke foto's heb je hier geplaatst, dan heb je een beeld bij iemand. ik dacht eerst dat je een jonge was, maar ha ha je bent een meisje .
groeten, Pamela

[Edith]

Dat inrijden en 'probleempony's' in therapie nemen is eigenlijk een soort van vanzelf ontstaan, uit allerlei verschillende methodes en trainingen en cursussen die ik heb gedaan of over heb gelezen. Overal heb ik wat van geleerd, vaak nuttige en mooie dingen, soms alleen maar: zo wil ik het dus niet. En nu heb ik een soort van mijn eigen methode, die voor elke pony anders is en beslist geen vaststaande waarheid ofzo. En ik heb met een aantal pony's van Inez veel kunnen oefenen
Het is zulk ontzettend gaaf werk, gaandeweg zie je die pony's steeds meer reageren en bij zichzelf komen, en dat is het mooiste wat er is, echt. Het is zo ontroerend om te zien hoe vanuit wantrouwen of onzekerheid of gewoon groenigheid ze door krijgen: hee, eigenlijk best leuk, die mensen. Op zich kun je ook heel goed een pony of paard op de traditionele manier inrijden: longeren, dan zadel erop, dan hangen en dan rijden, en als je dat eerlijk doet is er niks mis mee, maar ik zou dat zelf saai vinden. Juist dat van alles doen, heel veel verschillende dingen vind ik zo leuk.
Ik wil eerst weten: wie ben jij, pony, wat vind je leuk, hoe kan ik je aanspreken op wat je goed kan, hoe kan ik zorgen dat je het leuk vindt en graag meedoet. Daarom wacht ik met ' voor het eerst op de pony gaan zitten' tot ze daar echt aan toe zijn, zelf 'ja, doe maar' zeggen. En dan, als je timing inderdaad klopt, dan gaat het ook gewoon in een keer goed, geen gebok of angst of wat ook. Kost soms wat tijd, maar dat krijg je driedubbel terug.
Je doet het samen met je pony, niet tegen elkaar. Ik ben echt allergisch voor mensen die hun paard de schuld geven van wat er mis gaat, of die dingen zeggen als 'hij verdomd het gewoon om mee te werken' of 'juist op een wedstrijd laat ie me in de steek, de hufter' en echt, die dingen hoor je soms. grrr... Alsof een paard zo kan denken!
Daar probeer ik me voor af te sluiten (lukt niet altijd) en het positieve te zien en soms bemoei ik me teveel met anderen en soms pakt dat goed uit en soms denk ik: hou nou eens je mond, E... Maar ja, ik ben nu eenmaal soms een flapuit...

groetjes, Edith

[Oona]

Hmmm een heel topic met lange verhalen.
Leuk om te lezen.
Ik ben ook eens bij de vrijruiter website gaan kijken.
Ik hou het in beraad. Want ik vind het nu juist niet fijn om in grote groepen buiten te rijden.
Daar word eamonn altijd zo hyper van.
Die van jullie ook? Of helemaal niet? Edith heb jij daar misschien een theorie voor?

Ik had ergens gelezen in een topic dta het jammer is dta er veel word gelezen maar niet altijd gereageerd .
Ik maak me daar vaak ook schuldig aan.
Maar soms heb ik het gevoel als ik maar 1 zin kan opschrijven dan kan ik al beter niks schrijven.
Dus bij deze ga ik mijn best doen.

[Inez]

Hm, niet geheel meer on-topic, maar ok.
Ik ben zelf wat meer recht door zee type, qua omgang met pony's. Bij mij is het eigenlijk gewoon luisteren en niet moeilijk doen. Okay, sommige pony's moeten nou eenmaal moeilijk doen en aan die paar ben ik nu wel gewend, maar het merendeel van m'n pony's doet dus ook gewoon niet meer moeilijk.

De meeste pony's werden/worden bij ons op een meer traditionele manier ingereden: inderdaad aan de longe zadelmak maken, gaan hangen en er op. Bij de meeste werkt dat goed en heb je al snel een leuke rijpony. Maar er zijn er een paar geweest waar dat dus niet bij werkte, of waar het na erg slechte ervaringen elders, na enige tijd niet meer bij werkte, en deze dames zijn naar Edith gegaan. Het klinkt nu net alsof dat er heel veel zijn, maar eigenlijk zijn het alleen Anky en Bibi geweest, of heb ik er nu wat verdrongen, Edith? Gipsy en Fee zijn gewoon bij je ingereden en niet als probleem pony.

En dan weer on-topic: Renee: leuk om je verhalen te lezen!!

[Edith]

nee, de topics beginnen idd aardig door elkaar te lopen, sorry!
Enne, je telling klopt, qua pony's hoor! maar op die pony's heb ik veel kunnen oefenen bedoel ik. Ze zijn ook bijna allemaal wel een tijdje bij mij geweest, alleen Gipsy niet zo heel lang (maar dat was ook zo'n supersnelle leerling ) Ja, veel pony's kunnen prima op de 'gewone' manier ingereden worden hoor, eerlijk zijn is veel belangrijker dan welke methode je gebruikt. Maar wat ik bij ons op stal bij een stel nogal eens zie (die rijden erg veel paarden in en verkopen ze dan weer) is dat ze er op gaan zitten terwijl dat beestje nog amper begrijpt wat 'm te wachten staat... en al in drie gevallen is dat geresulteerd in ruiter naar het ziekenhuis omdat het bange paardje explodeerde... Ze hebben altijd haast, kunnen geen moment kletsen, want dan moeten ze weer weg, en dat heeft z'n uitwerking op die paarden. dat is dus wat ik niet eerlijk noem, niet naar het paard, maar ook niet naar de ruiter. En los dat dan maar weer eens op...
Ik denk dat ik zelf te chaotisch ben en niet streng genoeg voor de 'gewoon niet moeilijk doen' methode. Ik moet nog steeds zo lachen als Bibi weer iets nieuws verzint... slecht he...
Maar ik zie wel dat jouw methode heel goed werkt bij jou, het is gewoon - denk ik dan - het allerbelangrijkst dat je achter datgene staat wat je doet, dat je eerlijk bent: dit ben ik en ik wil het graag zo. Nou, dan zegt zo'n pony: oke, dat is goed. Klaar. Super!

[Edith]

Want ik vind het nu juist niet fijn om in grote groepen buiten te rijden.
Daar word eamonn altijd zo hyper van.
Die van jullie ook? Of helemaal niet? Edith heb jij daar misschien een theorie voor?

Niet alle ritten zijn met grote groepen hoor: hier bij ons is het maximum zes meestal en dat is wat mij betreft ook genoeg. Als er meer inschrijvingen komen, zitten we vol of we splitsen op.
Ik denk dat veel pony's het ofwel wat eng vinden in een grote groep ofwel superleuk en daar opgewonden van worden. Wat de NVVR betreft kun je zeker op weekenden ook gewoon met een klein groepje of met twee of alleen gaan rijden, dat is allemaal heel vrij.
Raven vindt groepen ook best eng, hangt wel van de paarden af. Ze kiest vaak een makkelijk 'slachtoffer' uit die ze dan voor zichzelf claimt, daar mag dan niemand in de buurt komen is soms wel een beetje lastig, maar meestal kiest ze er een uit die dat zelf prettig vindt.
Uiteindelijk worden ze er meestal wel makkelijker in. Bibi is inmiddels zo gewend aan ritten met pony's die ze niet kent dat ze heel rustig is en dat rijdt super. Alleen grote dominante paarden, daar wil ze liever niet mee mee.

[LittleLady]

hihihi wat een verhalen allemaal
Maar wat betreft dat inrijden denk ik ook dat het belangrijk is dat je achter je eigen manier staat. Niet iedereen is hetzelfde in de omgang met paarden (en overigens ook niet met mensen) en je kan ook niet paarden gaan africhten op een manier die totaal niet bij je past (maar er zijn natuurlijk grenzen )
Ik zie dat wat je zegt over dat sommige paarden dan te snel als 'klaar' gezien worden bij die jongen op stal ook wel. Heel regelmatig komen daar dan paarden en die gaan dan weer weg maar binnen de kortste keren komen ze alweer terug omdat het niet gaat. Ik vind het altijd wel een beetje eng hoor die paarden soms zo ongecontroleert enzo. Bij ons op stal is ook een veulen, ten minste inmiddels is hij al weer 2,5 geloof ik. Maar dat is van 2 meisjes (26 jaar) maar dat gaat zo totaal niet goed!! Ze zijn hartstikke bang voor hun eigen pony, dat beest sleurt ze alle kanten op, ze kunnen er niks mee, loopt totaal over ze heen, en trapt ecth gericht naar mensen, heel gevaaarlijk. Ze hebben dat paardje nu 2 jaar denk ik maar ze hebben er ook zoooooooow weinig mee gedaan en geoefent. Want dan gingen ze wandelen en dan ging het mis en durfde ze niet meer en deden ze het nooit meer... echt vervelend om dat pony'tje zo te zien want volgens mij word ze er zelf ook niet gelukkiger van om geen 'grenzen' te kennen en nooit wat te mogen doen. Nu staat ze dan weer dag en nacht op het weiland maar van de winter alleen maar op stal :S en ze mocth dan van de stal naar het bakje en terug (5 min. ofzo) meer konden ze niet. En het beestje wordt met de dag vervelender en eigewijzer. En ze kunnen echt helemaal niet goed rijden das ook zo jammer... terwijl ze nog steeds die pony zelf willen gaan inrijden :S plus dat het een heel ielig klein beestje is (en nooit veel groter en steviger zal worden) en ze zelf behoorlijk groot en zwaar (!) zijn dus ze passen er niet eens op.

Maar over dat samen rijden .. Dorus (de haflinger) die kan dus ecth NIET zonder lady lopen. Als je dan met hem alleen de bak in gaat dan gaat het heel even goed met instappen maar daarna dan geeft hij een piepje en dan begint hij ontzettend te bokken en dan doet hij dus eth zijn kop tussen zijn benen en dan kan je er niet meer op blijven zitten (al lukt het mij nog best goed ) maar je kan dan dus echt niks met hem want hij wil perse met lady lopen hij is gwoon bang ofzo zonder lady ik weet niet. Maar soms probeer ik dan door te rijden en hem aan te pakken maarja het is gekkenwerk tis gwoon echt je eigen leven op het spel zetten zo gevaarlijk als dat hij dan kan zijn. Lady kan in principe wel zonder dorus lopen maar ook zij is dan wel wat gespannener hoor. En als de een dus op stal staat en de ander weg is, word er ook heel veel gehinnikt over en weer.
Maar lady daarentegen is vaak weer heel bang voor andere paarden. Als er grote paarden in de bak zijn en die komen bijv. op mij af rijden of me tegemoet dan gaat ze stilstaan en draait ze zich abrupt om of stijgert een beetje of rent heel hard weg ofzo.. en ook buiten als we in het bos rijden en we komen een ander paard tegen is ze helemaal gespannen!!! of als ze een paard achter zich aan hoort komen buiten, das zo idioot ecth op kilometers afstand hoort ze dat en loopt ze helemaal met der hoofdje hoog en oortjes naar achter heel irritant wel :S
Maar zijn dat ook dingen die nog gedragsmatig dan te veranderen zijn? Want vooral bij dorus is het volgens mij gwoon echt angst en dan weet ik niet ofdat ik hem moet afstraffen ofzo ... want rustig maken probeer ik wel is maar dat helpt niet en dan praaat ik heel veel tegen hem dat het goed is enzo maar dat maakt hem niet uit. Soms als hij zo idioot doet straf ik hem keihard af en soms helpt dat wel maarja misschien ook wel weer zieilg...

Maar op een 'rustige/lieve/vriendelijke' manier met mijn paardje omgaan enzo en rijden ik wil dat zo graag maar soms haat ik mezelf ook echt. Gisteravond was ik beetje chagerijnig door wat gezeur van mijn ouders.. en toen zat ik op lady en die deed ook haar best niet ten misnte ze deed der best wel maar ze was gwoon heeeeeel sloom en liep zo niet recht heel vervelend en toen ben ik mijn geduld weer verloren en ontzettend tegen haar uitgevallen en met zweepje behoorlijk haar de bak door gejaagt. En later nog een keer toen ze iets eng vond gaf ik haar der van langs. En meteen al heb ik daar zo'n ontzettende spijt van dan dan haat ik mezelf zo en dan denk ik: jeetje lady verdient zo veel beter dan mij. Haha zijn er ook nog menselijke gedragstherapeuten in de zaal want die kan ik dus ook wel gebruiken

Maar wel super knap hoor paarden africhten enzo echt iets om jaloers op te zijn, ik denk dat ik het nooit zou kunnen.