Bibi's levenslessen

[Edith]

Ergens in een ander onderwerp had ik al even verteld dat Bibi erg dwars aan het doen was over het bruggetje, dat we elke dag, heen en terug op onze buitenritten moeten passeren. Ineens was het mis, waardoor dat precies kwam blijft gissen, er waren een paar ritjes waarbij een ander paard moeilijk deed, ik heb haar een maand niet echt kunnen rijden, er is veel gebeurd de afgelopen tijd... In elk geval, de twee ritten vóór vandaag waren vreselijk, we hebben Bibi echt niet haar zin willen geven, ze moest over de brug. eerste keer lukte dat (met Daisy op haar rug) na een minuut of 20 schat ik, eergisteren lukte het niet, wat ik ook probeerde. Geduld, rust, stap voor stap, niet naar de brug kijken maar naar de overkant, been eraan houden, niet laten keren (Bibi: dan ga ik wel achteruit - hou wou je me dan tegen houden?) Dan wordt je strenger, rondjes draaien, je mag alleen rechtuit als je de goede kant op gaat, dan is alle druk weg (maakte geen indruk) tikjes, zwiepen en op je laars slaan, en uiteindelijk ook een paar echte tikken, en helaas heel boos en ongeduldig worden. Wanhopig. Stikwoedend. Schreeuwen. Maar ze ging er niet over. (ik weet overigens heel zeker dat het geen angst is, anders zou ik dit natuurlijk nooit zo doen).
Ondertussen stond die lieve brave Flynn geduldig, maar onder de insecten te wachten, terwijl ze steeds zachtjes fluisterde: maar ik durf het wel hoor... Uiteindelijk haar toch maar voorgelaten, Bibi voor de brug gezet tot Flynn een meter of twintig weg was en toen in elk geval zelfstandig over de brug laten lopen. Maar verre van blij, om niet te zeggen goed chagerijnig. Zij ook. En ik dacht: wat moet ik nou, hoe krijg ik dit nou weer goed en ze doet exact hetzefde met de trailer, als ik hier niet doorheen kom... ben ik dan toch aldoor te "lief" geweest, niet streng genoeg, moet ik harder optreden? Is ze dan toch een eigenwijze snertpony die gewoon eens moet leren luisteren?
Gisteren dus in de bak gereden, veel dressuuroefeningen, ze deed gerust wel haar best maar we zaten er allebei niet echt in.
Vandaag dacht ik: weet je, dan maar niet. Dan laat ik Flynn wel voor, en bouwen we het gewoon weer van onderaf op. Ik vraag het gewoon, maar ik ga niet meer vechten.
Dus op de heenweg reden we wel voor, maar toen ze even weigerde bij de brug, Flynn voor laten gaan, even gewacht, toen mocht zij erover - vlekkeloos. tijdje achter Flynn gebleven, maar daar reed iemand op die haar niet vaak rijdt, dus wij later weer voorop, ging als een zonnetje. alle punten waar ze moeilijk kan doen, liep ze fluitend door, heel veel beloond en gezegd hoe goed ze het deed, ze begon te ontspannen en zelfs een stuk echt mooi met gedragen rug te lopen.
Op de terugweg draafden we naar de brug toe, ze nam terug in stap, ik dacht, ik doe niks, als het niet gaat, dan maar niet... en wat denk je, loopt ze ZO zonder enige aarzeling over de brug.... Nou, dan sta je wel even heeeeeel raar te kijken hoor. Lekker laten galopperen na de brug, wij allebei ZO blij...
De moraal van dit verhaal: Bibi is gewoon een gereïncarneerde Zen-meester ofzo. Ze speelt het elke keer weer klaar me terug naar de kern te brengen als ik uit balans ben. En haar boodschap is zo simpel: als je me probeert te dwingen zoek je het maar uit, maar als je het gewoon vriendelijk vraagt en je bent jezelf... dan doe ik alles voor je...

Ik weet weer helemaal waarom ik zoveel van deze pony hou...

[Pamela]

wat herken ik Sjors van mij hier in. wat kom jeje zelf dan tegen. Maar wat fijn dat je dit ontdekt hebt en hier mee aan de gang kan gaan. een therapeutische pony voortaan ga je fluitend over de brug (wat een diepzinnig woord)

[Inez]

Ik denk dat ze bij mij inmiddels een brug te ver was gegaan . Ben blij dat jij er blij mee kan zijn, maar ik heb het denk ik niet zo op Zen-meesters .

[SecondaliasBolle]

Terug is toch naar huis..........
Dan kan en wil die van mij ineens ook heel veel

Maar wel fijn dat je haar er uit eindelijk overheen gekregen hebt !

[Edith]

hm, ja, terug is wel op weg naar huis, maar dat vond ze die andere keren helemaal niet belangrijk kennelijk, want toen hebben we daar tijden geworsteld... ze heeft niet echt staldrang.

Enne, Inez: ik heb in mijn woede ook nog gedreigd dat ik haar terug naar jou zou brengen maar dat hielp ook niks... Nee, ik geloof niet dat jullie samen een goeie combi zouden zijn maar Flynn zou je vast kunnen waarderen. En ik denk dat Raven met jouw leiding veel minder angsten zou hebben gehad dan ze met mij heeft gehad

En wat grappig dat je Sjors er zo in herkent, Pamela! Het zijn van die dingen die ik al heus wel wist, maar soms vergeet je ze weer... En dan staat Bibi klaar om me er fijntjes aan te herinneren

[Oona]

Eerst en vooral mooie foto .
Ze spreekt erg aan.

Wel ik heb ook zo soms momenten dat ik mijn geduld verlies.
Zoals de laatste keer dat ik naar een vriendin ging met eamonn en de trailer 1.5 jaar goed goefend.
En ineens doet die het niet meer.
Ik heb alles uit mijn kan gehaald en hij is erop geraakt.
Maar ik had er weer veel spijt van omdat ik helemaal niet wil dat het op zo een manier moet gedaan worden.
Eamonn houd dus helemaal niet van trekken aan zijn hoofd.
Hier gaat die alleen maar tegen in.
Wel mijn nieuwe manier van trailer laden met de longe over de borststang en hij mag het helemaal alleen doen.
En voorwaarts is geen druk.
Wel hij voelt wel druk maar ziet niemand waar die tegen vecht en uiteindelijk duurt de druk soms 20 seconden en gaat die erop.
Gek he.
Maar daar heb ik dan wel een goed gevoel bij.
En tis nog makkelijk voor mij ook dat die het alleen doet.

[Pamela]

heeft Bibi 2 kruinen op haar voorhoofd, ik kan het op de foto niet goed zien. ik prijs iets engs altijd meteen aan als iets heeeel erg leuks, als of je als Alice in wonderland loopt. je vergeet dan zelf boos te worden. Inez zal wel lachen om zo veel onzin, maar soms helpt het als het nodig is bij dit soort karakters. Sjors heeft ook geen stal drang maar wel altijd honger, daar kan je hem mee paaien. Terwijl Elsa beslist niet te verleiden is met eten, daar moet je hersenwerk voor verichten. Pony 's ? hoe zo leuk ? Hoe gaat het met je ribben Edith ?

[Inez]

Soms lach ik wel bij jullie verhalen, maar op andere momenten denk ik weer: had ik ook maar zoveel geduld. Nou klinkt het net of ik een of andere boeman ben, maar dat is ook weer niet zo hoor . Maar ik ben wel van de strenge. En ach: dat is soms ook wel prettig.
Vandaag in ieder geval weer verschillende complimenten gekregen over het gedrag van Easter: die gedraagt zich op wedstrijden toch zo geweldig. Mensen kunnen gewoon niet geloven dat het een hengst is en als ze dan horen dat hij ook nog gewoon dekt, vallen ze helemaal om van verbazing.

[Oona]

@ inez,Verschillende paarden ,vragen verschillende behandelingen ,voeg daar nog verschillende mensen aan toe.
Ik begin me af te vragen hoeveel combinaties echt echt bij mekaar passen?

Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die zonder omweg recht toe rechtuit op hun doel willen afgaan om het te bereiken terwijl er anderen zijn die subtieler te werk willen gaan.

En dan met deze zin te schrijven realiseer ik me net wat is goed en wat is fout.
Heel duidelijk het werk eisen zonder het 100 keer de mist in te laten gaan .
En sneller resultaat te hebben.
Anderzijds het vragen maar niet eisen en de kans geven om fouten te mogen maken.
Kan me dan ook voorstellen dat er paarden bij zijn die meer rust vinden in strakke regels zonder telkens de dominantie grens te moeten zijn die geen moeite doen bij de dominantie grens maar eerder met rust aanbieden wat ze aankunnen in hun lichamelijke toestand op die moment.

[Edith]

mooi gezegd, Oona!

Wat fijn dat Easter zo braaf is, daar mag je ook heel trots op zijn hoor! Hij - en Ben, Ryan en Rasputin volgens mij ook - doen zo heerlijk de vooroordelen over dat hengsten niet hanteerbaar zouden zijn teniet. Super reclame voor de Connemara ook.
En er is een groot verschil met een 'boeman' waarbij een paard of pony iets doet uit angst en iemand als jij die gewoon duidelijk is, maar dat heb ik al zo vaak gezegd

En wat betreft geduld: het is maar waar je op let. Ik heb dan wel geleerd om heel veel geduld te hebben als een pony het ergens moeilijk mee heeft, op zoek is naar contact of dat juist afwijst of weet ik wat, maar er is zoveel waar ik dan weer geen geduld voor heb... Zoals heel precies dressuur rijden, vlechtjes maken, tuig schoonmaken, dat gaat bij mij toch meer van grote stappen snel thuis...